پرهیز از دستور دادن به کودک
ﺍﺻﻞ ﭘﺮﻫﻴﺰ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﺮﺩﻥ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﮔﺎﻫﻲ ﻭﺍﻟﺪﻳﻦ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮﺻﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲ ﻭ ﺗﺤﻜﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺋﻢ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ...،
ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﻮﺩﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻬﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ
ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺗﻘﺎﺿﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﻛﻮﺩﻙ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺣﺘﻲ ﺍﻻﻣﻜﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺳﻮﺍﻟﻲ ﻣﻄﺮﺡ ﻛﻨﻴﺪ .
ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ:
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻱ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻇﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ؟
ﺩﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﻳﻚ ﻗﺼﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﮕﻮﻳﻢ ؟
ﺁﻳﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻲ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺟﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﻱ ؟
ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻛﻨﻢ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻱ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺍﺗﺎﻕ ؟
ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ آﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﻭﺳﻊ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﻮﺩﻙ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﻛﻤﻚ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﻭ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﻭﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺷﻮﺩ ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ : ﻛﻮﺩﻙ ﻳﺎ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﺤﻴﻂ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺁﻣﻴﺰ ﺭﺷﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ، ﺍﺯ ﺭﺷﺪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ .
کپی برداری با ذکر منبع بلامانع می باشد.