روش هایی به جای تنبیه کودک
روش هایی به جای تنبیه (توصیه هایی برای والدین)
۱) همواره به نیازهای زمینه ای کودک توجه کنید.
موقعی که در صف منتظر هستید، به کودک وسیله ای بدهید تا بازی کند یا سرگرم شود.
۲) به کودک اطلاعات بدهید و دلایل خود را توضیح دهید.
(اگر روی دیوار را خط خطی یا نقاشی می کند برای وی توضیح دهید که ما چرا فقط از کاغذ برای نقاشی و رنگ کردن استفاده می کنیم).
۳) احساس زیربنایی و زمینه ای را در کودکتان جستجو کنید.
اگر کودک شما نسبت به خواهر کوچکترش خشم نشان می دهد و او را کتک می زند وی را تشویق کنید خشم و حسادت خود را به روش بی ضررتری نشان دهد.
۴) محیط را تغییر دهید اغلب اوقات ایجاد تغییر در محیط آسان تر از تغییر دادن کودک است.
اگر کودک شما مرتباً وسایلی را از کمد بیرون می آورد، درب کمد را قفل کنید. اگر وسایل تزئینی جلوی تلویزیون را جابجا می کند، جای آن وسایل را عوض کنید.
۵) راه های جایگزین بهتر و قابل قبول تری پیدا کنید .
به رفتار کودکتان تغییر جهت دهید .مستقیماً به او نگویید این کار را انجام نده، بلکه به او گویید در عوض کجا می تواند این کار را انجام دهد.
اگر نمی خواهید کودک شما در اتاق پذیرایی توپ بازی کند مستقیماً به او نه نگویید، بلکه بگویید این کار را می تواند در حیاط انجام دهد.
۶) به او عملاً نشان دهید که می خواهید چگونه رفتار کند.
اگر بچه شما دُم گربه را می کشد، به او نشان دهید که چگونه باید یک گربه را نوازش کرد. عملاً این کار را انجام دهید و فقط به گفتن اکتفا نکنید.
۷) به جای دستور دادن به وی قدرت انتخاب بدهید.
تصمیم گیری به کودک امکان اختیار می دهد ولی فرمان دادن باعث جنگ قدرت میان او و شما می شود.
دلت می خواهد دندانهایت را قبل از پوشیدن لباس خواب مسواک بزنی یا بعد از آن؟
به جای اینکه به او بگویید: برو دندانهایت را مسواک کن.
۸) گاهی نیز تخفیف های کوچکی به کودکتان بدهید.
چون خسته هستی می توانی امشب مسواک نزنی.
۹) زمانی را برای آماده شدن اختصاص دهید.
اگر قرار است شب به میهمانی بروید، از قبل و به طور مشخص به او بیاموزید که از وی انتظار دارید چگونه رفتار کند .اجرای نقش به صورت بازی می تواند کودک را برای موقعیت های دشوار آماده کند.
۱۰) احساس خود را بیان کنید
اجازه بدهید بچه ها بدانند رفتارشان چه تأثیری بر شما گذاشته است .
از جمع کردن خرده نان که بر کف اتاق ریخته شده خسته شدم.
۱۱) حتی المقدور اجازه دهید پیامدهای طبیعی رفتار کودک رخ بدهد .بیش از حد وی را نجات ندهید.
اگر کودک شما حوله خیسش را پس از استحمام برای خشک شدن آویزان نکرده است، خودش روز بعد با حوله خیس مواجه خواهد شد .اگر لباسهایش را پس از برگشتن از مدرسه سر جای خود نگذاشته است طبیعتاً فردا برای یافتن آنها دچار مشکل خواهد شد و با تأخیر به مدرسه خواهد رسید.
۱۲) در موقع لزوم محکم باشید.
اگر کودک شما اصرار دارد هنگام عبور از خیابان دست شما را رها کرده و بدود، محکم دست او را بچسبید و نگهدارید .در عین حال که خطرات کارش را نیز شرح می دهید.
۱۳) کودک خود را بغل کنید
کودکانی که پرخاشگرانه و نامتناسب رفتار می کنند، از در آغوش گرفتن و بغل کردن به روش حمایتی و محبت آمیز سود می برند. این عمل به آنها فرصت می دهد احساسات حبس شده خود را از طریق اشک رها کنند.
۱۴) دقایقی را با کودک خود بگذرانید.
زمانی را برای گوش کردن به او، مشارکت در احساسات، بغل کردن و حل تعارضات بگذارید.
۱۵) وقتی را برای بازی کردن با او بگذارید.
خیلی از موقعیت های تعارض زا را می توان به بازی تبدیل کرد. بیایید در حالی که فکر می کنیم هفت کوتوله هستیم، اینجا را تمیز کنیم. بیا دندان های یکدیگر را مسواک بزنیم.
۱۶) خنده و شوخی را جایگزین شدت عمل کنید.
اگر کودکتان از دست شما عصبانی است، او را تشویق کنید خشم خود را از طریق یک بازی جنگی به شما نشان دهد .خنده کمک می کند خشم و احساس ناتوانی وی تخفیف یابد.
۱۷) با هم بحث و تبادل نظر کنید.
اگر آماده هستید زمین بازی را ترک کنید و کودک شما هنوز می خواهد ادامه دهد به یک توافق دربارة ساعت بازی برسید.
۱۸) تعارضات موجود را به صورت دو طرفه و مشارکتی حل کنید.
راجع به تعارضاتی که با کودکتان دارید صحبت کنید، نیازهای خود را مشخص نمایید و از وی برای پیدا کردن راه حل کمک بخواهید .قوانین را با هم مشخص کنید و جلسات خانوادگی تشکیل دهید.
۱۹) انتظارات خو د را تعدیل کنید.
بچه های کوچک نیازها و احساسات شدیدی دارند. آنها به طور طبیعی پر سر و صدا، کنجکاو و نامرتب، کم طاقت، پرتوقع، فراموشکار، ترسو، خود محور و سرشار از انرژی هستند. سعی کنید آنها را همانگونه که هستند بپذیرید.
۲۰) زمانی را برای خودتان کنار بگذارید.
در مواردی که شرایط برای شما قابل تحمل نیست اتاق را ترک کنید و برای کسب مجدد آرامش و قضاوت صحیح، هر کاری لازم است انجام دهید. تلفن به یک دوست، گریه کردن، دوش گرفتن و …
● روش هایی به جای تنبیه
▪️ حتی المقدور اجازه دهید پیامدهای طبیعی رفتار کودک رخ بدهد، بیش از حد وی را نجات ندهید
▪️ در موقع لزوم محکم باشید.
▪️ کودک خود را بغل کنید.
▪️ دقایقی را با کودک خود بگذرانید.
▪️ وقتی را برای بازی کردن با او بگذارید.
▪️ خنده و شوخی را جایگزین شدت عمل کنید.
▪️ با هم بحث و تبادل نظر کنید.
▪️ تعارضات موجود را به صورت دو طرفه و مشارکتی حل کنید.
▪️ انتظارات خود را تعدیل کنید.
▪️ زمانی را برای خودتان کنار بگذارید.
▪️ همواره به نیازهای زمینه ای کودک توجه کنید.
▪️ به کودک اطلاعات بدهید و دلایل خود را توضیح دهید.
▪️ احساس زیربنایی و زمینه ای را در کودکتان جست و جو کنید.
▪️ محیط را تغییر دهید اغلب اوقات ایجاد تغییر در محیط آسان تر از تغییر دادن کودک است.
▪️ راه های جایگزین بهتر و قابل قبول تری پیدا کنید.
▪️ به او عملاً نشان دهید که می خواهید چگونه رفتار کند.
▪️ به جای دستوردادن به وی قدرت انتخاب بدهید.
▪️ گاهی نیز تخفیف های کوچکی به کودکتان بدهید.
▪️ زمانی را برای آماده شدن اختصاص دهید.
▪️ احساس خود را بیان کنید.