چرا می‌خندیم؟
چرا می‌خندیم؟
انسان قبل از اینکه بتواند حرف بزند از ۳ ماهگی قادر به خندیدن است. این حقیقت حتی در برگیرنده نوزادان کر و کور هم می باشد. برای همین شکی نیست که خندیدن یک رفتار مهم و هدفمند در زندگی انسانها است.
انسانها اگر در جمع باشندگاهی حتی۳۰ بار بیشتر از حد معمول می خندند. به عنوان مثال، بچه های دو تا چهار ساله اگر یک کارتون خنده دار تلویزیونی را با هم ببیند ۸ بار بیشتر از وقتی که همان برنامه را تنها بینند می خندند.
در دوران انسان های اولیه که قدرت سخن گفتن وجود نداشت و قبایل مدام در حال جنگ با سایرین بر سر غذا یا منطقه شکار بودند خندیدن یک وسیله مهم و حیاتی برای جلوگیری از جنگ بود. خنده دعوتی برای صلح و شروع یک رابطه بی خطر بود.
محققین توانستند ثابت کنند که حتی نوع خنده ایی که بین دو نفر رد و بدل می شود می تواند نشان دهنده عمق اعتماد و دوستی یا ناآشنا بودن دو شخص نسبت به هم باشد.
در یک بررسی علمی گسترده که دربرگیرنده ۲۴ جامعه مختلف و حدود ۱۰۰۰ شرکت کننده بود محققین صدای دو نوع خنده را پخش کردند صدای خنده اول در حین خوش و بش دو دوست قدیمی صورت گرفته بود و خنده دوم به همان شکل از صدای دو نفر که همدیگر را نمی شناختند گردآوری شده بود. نکته جالب این است که همه افراد قادر به تشخیص خنده صمیمانه و واقعی دو دوست قدیمی بودند.
یک نظریه روانشناسی دیگر هم وجود دارد که معتقد است خنده خیلی شبیه رفتار « همدیگر را تمیز و نوازش کردن یا grooming » است که بعضی پستانداران در رابطه اجتماعی شان با همدیگر بروز می دهند. پاک کردن بدن طرف مقابل از حشرات و انگلها یا تیمار زخم ها نوعی لطف یکطرفه و صمیمانه است که باعث پیوند عاطفی و دوستی می شود.
انسانها موقعیت شان در دنیا تغییر کرده است و عملا نمی توانند با دیدن غریبه ها یا افرادی که برای شان جالب است به سمت شان بروند و آنها را تمیز و نوازش کنند. آدمها ولی در حین روبرو شدن با بعضی افراد احساس می کنند که حرف و رفتار طرف مقابل برای شان بامزه تر و خنده دار تر است. این واکنش غریزی و صمیمی، نشان آشکاری است از توجه و علاقه به یک فرد مشخص که به خوبی قابل تشخیص است و توجه و اعتماد فرد مورد نظر را جلب می کند.
پس تا می توانیم بخندیم و اجتماع پیرامون را برای خودمان و دیگران دوست داشتنی تر سازیم.
آدرس تلگرام من:
کپی برداری با ذکر منبع بلامانع می باشد.